Chodźmy pojeździć rowerem po księżycu

wystawa w ramach projektu POKAZ SZTUKI KOBIET

POKAZ SZTUKI KOBIET to cykl wystaw w Galerii Intymnej Domu Oświatowego Biblioteki Śląskiej prezentujących twórczość artystek działających na Śląsku. Autorki łączy zmysłowy charakter ich dzieł, głęboka empatia wyrażana w pracy z młodzieżą, dziećmi czy osobami wykluczonymi, jak również integrowanie działań twórczych z umiejętnością przekazywania innym wiedzy o istocie sztuki. Wspólna jest im również współczesna energia kobiet, spójna ze zmianą roli społecznej artysty w XXI wieku i jednocześnie kreująca tę zmianę na poziomach trudnych, subtelnych, niedostępnych dla każdego.

Pokaz I – Jolanta Jastrząb „Chodźmy pojeździć rowerem po Księżycu”

Wystawa czynna od 15 kwietnia do 30 maja 2016 r.
Wernisaż – 15 kwietnia 2016 r., godz. 17.00
Kurator: Ewa Kokot

W paru słowach wytłumaczę dlaczego mój projekt zatytułowałam Chodźmy pojeździć rowerem po księżycu.

Otóż jest to cytat z książki Ruperta Isaacsona Opowieść ojca, przez mongolskie stepy w poszukiwaniu cudu .

Gdy u kilkuletniego Rowana wykryto autyzm jego ojciec Rupert- dziennikarz i autor książek podróżniczych- postanowił, że nie podda się bez walki. Długo próbował różnych form terapii, jednak bez skutku. Pewnego dnia przypadkiem odkrył, że jego syn nawiązuje wyjątkową więź ze zwierzętami. Wtedy postanowił zrealizować szalony plan- zabrać dziecko do krainy szamanów, nieskażonej przyrody i stad dzikich koni- Mongolii. A po powrocie opisał tą niezwykłą podróż. Cała historia w książce kończy się jak dla mnie bardzo symbolicznymi słowami- Chodźmy pojeździć rowerem po księżycu , z którego wynika ,ze ojciec nawiązał znakomity kontakt z synem, że syn zaczął samodzielnie, świadomie podejmować decyzje , był wolny.

Od 2010 roku realizuje projekty terapeutyczne wykorzystujące działania artystyczne dlatego też właśnie jest mi niezwykle bliskie poszukiwanie najskuteczniejszych form działania , wpisujących się w proces terapeutyczny. Uważam , że nie ma jednej drogi , jest szereg dróg docierania do sfery emocjonalnej osób chorych , wykluczonych. Ważne jest , aby w pracy terapeutycznej wykorzystać tak zaprojektowane programy , które najlepiej uruchomią potencjały osób chorych. Drogi te powinny być atrakcyjne, przyciągające i niezbyt skomplikowane.

Chciałabym projekt „Chodźmy pojeździć rowerem po księżycu” dedykować relacjom między ludźmi najistotniejszymi jak mi się wydaje w procesie terapeutycznym.